3. Piękna patrycjuszka

Okres życia św. Cecylii przypada prawdopodobnie na przełom 11 i 111 wieku, czyli czas panowania w cesarstwie dynastii Sewerów, do której należał i Septymiusz Sewer (193-211), konsekwentny polityk, dowódca, i Heliogabal (218-222), który zapisał się w historii w zgoła odmienny sposób niż Cecylia, stanowiąc kontrapunkt dla postaci świętej. Cechowało go niezrównoważenie psychiczne i emocjonalne oraz okrucieństwo i rozpusta. Wychowany w kulcie semickiego boga słońca Baala, sam był jego kapłanem i zmuszał poddanych do oddawania mu czci pod groźbą śmierci.

Cecylia od urodzenia zachwycała wszystkich swą urodą. A jak się później okazało, była też niezwykle wrażliwa i bardzo uduchowiona. Nic więc dziwnego, że jej serce skłoniło się ku chrześcijaństwu, ponieważ niemal w naturalny sposób odpowiadało ono na potrzeby jej duszy. Po przyjęciu wiary chrześcijańskiej i chrztu Cecylia złożyła w tajemnicy przed rodzicami ślub czystości.

Rodzina w tym czasie postanowiła wydać ją za mąż za bogatego młodzieńca imieniem Walerian, który również pochodził z rodziny patrycjuszy. Przyszły mąż był poganinem, zapewne wierzył w rzymskie bóstwa jak członkowie większości wysoko postawionych rodów rzymskich. Cecylia była jednak nieugięta w swych postanowieniach i nieustraszona w działaniu. Mimo decyzji rodziców postanowiła uratować złożony przed Bogiem ślub i swe dziewictwo.

za: Julia Palacz, Święta Cecylia, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.